Władysław Jędrzejewski (bokser)

Bokser ten brał udział w dwóch edycjach igrzysk olimpijskich – w Rzymie w 1960 roku oraz w Tokio w 1964 roku. Niestety, obie próby zakończyły się na pierwszej walce, gdzie Jędrzejewski uległ zawodnikom, którzy później zdobyli medale. Większe sukcesy odniósł podczas Mistrzostw Europy, gdzie w 1959 roku w Lucernie zdobył brązowy medal.

W 1963 roku, w Moskwie, również nawiązał walki z najlepszymi, trafiając na późniejszego mistrza – Josefa Němca z CSRS, co zakończyło się jego porażką.

Jędrzejewski był pięciokrotnym mistrzem Polski, zdobywając tytuł w latach: 1957, 1960, 1961, 1962 i 1965. Dodatkowo, w 1958 roku zdobył srebrny medal oraz dwukrotnie, w 1959 i 1964 roku, przyznawano mu brąz. Na arenie międzynarodowej reprezentował Polskę w 22 pojedynkach, z których odniósł 16 zwycięstw i 6 porażek w okresie aktywności sportowej (1957–1965).

W trakcie swojej kariery stoczył 230 walk, z czego 188 wygrał, 2 zakończył remisem, a 40 przegrał. Mierzył 189 cm wzrostu i ważył 95 kg, co czyniło go atletycznym i silnym zawodnikiem na ringu. Jędrzejewski rozpoczął swoją przygodę ze sportem w klubie Włókniarz Zawiercie, a przez większość swojej kariery reprezentował barwy ŁTS Stal Łabędy oraz Hutnika Nowa Huta, z którym zdobył drużynowe mistrzostwo Polski w 1964 i 1967 roku.