Wacław Brzeziński (prawnik)

---

Życiorys

Wacław Brzeziński, syn Józefa Brzezińskiego, znanego społecznika, już w okresie młodzieńczym zaczął angażować się w różne formy działalności społecznej. W 1915 roku, zaledwie w nastoletnim wieku, objął stanowisko drużynowego w pierwszej drużynie harcerskiej w Zawierciu. Dwa lata później, w 1917 roku, był współorganizatorem dwóch harcerskich zastępów złożonych z uczniów Gimnazjum Męskiego. Oprócz harcerstwa jego zainteresowania obejmowały również narciarstwo oraz turystykę.

W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku Brzeziński był autorem wielu artykułów naukowych publikowanych w kwartalniku „Samorząd Terytorialny”. Jego dorobek budowlany z 1938 roku obejmował dom wybudowany na Tarasówce w Małych Cichych. Niestety, wybuch II wojny światowej przerwał jego spokojną egzystencję; w czasie konfliktu zbrojnego wziął udział w powstaniu warszawskim.

W odbywających się po wojnie zawirowaniach, Brzeziński stał się uznawanym specjalistą w dziedzinie prawa administracyjnego oraz nauki administracji. Jego badania związane z legislacją dotyczącą planowania przestrzennego oraz ochrony środowiska były pionierskie w Polsce. Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął prowadzenie wykładów na Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, a później kontynuował pracę na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1949 roku nadano mu tytuł profesora na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Od 1949 do 1952 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Prawa Administracyjnego na Wydziale Prawa i Administracji tego uniwersytetu. Następnie, w 1952 roku, objął posadę wykładowcy na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie od 1957 roku kierował Katedrą Prawa Administracyjnego i Nauki Administracji. Jego zaangażowanie w kształcenie przyszłych prawników zaowocowało także tym, że w latach 1957-1959 piastował funkcję prodziekana wydziału.

Oprócz pracy akademickiej, Brzeziński był aktywnym członkiem w różnych organizacjach. W 1949 roku dołączył do Państwowej Rady Ochrony Przyrody, a także był pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Jego działalność obejmowała także pracę w Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody oraz Międzynarodowym Instytucie Nauk Administracyjnych. W 1970 roku, po wielu latach owocnej pracy, przeszedł na emeryturę. W 1975 roku, doceniając jego ogromny wkład w dziedzinę prawa ochrony środowiska, otrzymał Nagrodę Elisabeth Haub.

Wacław Brzeziński zmarł w 1987 roku i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w specjalnym miejscu oznaczonym bramą IV-f, w kwaterze 155. Jego osoba z pewnością pozostanie w pamięci kolejnych pokoleń jako przykład zaangażowania w sprawy publiczne oraz naukę.

Wybrane publikacje

Wśród znaczących prac Wacława Brzezińskiego, prawnika i naukowca, znajdują się publikacje, które miały istotny wpływ na rozwój polskiego prawa oraz administracji.

• Terytorjalna organizacja gminy wiejskiej w Polsce: wnioski do reformy (1932),
• Polskie prawo budowlane (1955),
• Polskie prawo administracyjne: część ogólna (1956, współautor),
• Sądowa kontrola administracji we Francji (1960),
• Plan zagospodarowania przestrzennego. Studium z zakresu nauki administracji i prawa administracyjnego (1961),
• Ochrona prawna biologicznego środowiska człowieka (1971),
• Ochrona prawna naturalnego środowiska człowieka (1975).

---

Oceń: Wacław Brzeziński (prawnik)

---