Zbigniew Jabłoński (generał)

---

Życiorys

Zbigniew Jabłoński przyszedł na świat 17 kwietnia 1950 roku w Zawierciu, na terenie Śląska. W wrześniu 1968 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu, gdzie jako podchorąży uczył się do sierpnia 1972 roku, gdy uzyskał awans na stopień podporucznika. Po zakończeniu edukacji, jego pierwsze kroki w służbie zawodowej miały miejsce w 27 pułku zmechanizowanym w Kłodzku, gdzie pełnił funkcję dowódcy plutonu i następnie kompanii czołgów w ramach 2 Dywizji Zmechanizowanej.

W latach 1976-1977 Jabłoński był komendantem Szkoły Podoficerskiej w 27 pułku, a również szefem sztabu batalionu czołgów. Po tym okresie, w 1978 roku, przeszedł na studia do Akademii Wojsk Pancernych w Moskwie, gdzie w trakcie nauki awansował na kapitana. Po zakończeniu edukacji w 1981 roku przydzielono mu stanowisko zastępcy dowódcy 27 pułku do spraw liniowych, a w latach 1982-1984 był szefem sztabu i zastępcą dowódcy w tym pułku.

Na początku 1984 roku Zbigniew Jabłoński objął dowództwo nad 8 pułkiem czołgów w Żaganiu, będąc częścią 11 Dywizji Pancernej. Jego przywództwo w tym okresie doprowadziło do tego, że pułk zdobył tytuł przodującej jednostki w Śląskim Okręgu Wojskowym. Następnie, w 1987 roku, rozpoczął pracę w Gubinie, gdzie został szefem sztabu i zastępcą dowódcy 5 Dywizji Pancernej, a w latach 1989-1990 piastował stanowisko dowódcy tejże dywizji.

W latach 1990-1992 dowodził 5 Dywizją Zmechanizowaną, która została odznaczona w rozkazie Ministra Obrony Narodowej za swoje osiągnięcia. Po zakończeniu badań w 1993 roku, Jabłoński kontynuował swoją karierę, ponownie obejmując dowództwo 5 Dywizji Zmechanizowanej. 11 listopada 1993 roku awansował na stopień generała brygady, a akt mianowania wręczył mu prezydent Lech Wałęsa. Dowodzona przez niego dywizja uzyskiwała tytuł przodującego związku taktycznego Wojska Polskiego.

W roku 1996 Jabłoński przeniósł się do Wrocławia, gdzie pracował jako zastępca szefa Sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego do spraw operacyjnych, a od listopada objął funkcję szefa sztabu. W kolejnych latach, od 1997 do 2000, pełnił rolę zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego, zajmując się szkoleniem. W czerwcu 2000 roku przeniósł się do Warszawy, zostając dyrektorem Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej, gdzie był jednym z autorów nowego modelu strukturalnego, dostosowującym kadrę sił zbrojnych do standardów NATO.

W 2002 roku został dyrektorem Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego MO, a 15 sierpnia 2004 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski awansował go na stopień generała dywizji. Ostatecznie, w 2006 roku Zbigniew Jabłoński zakończył swoją zawodową służbę wojskową, a 15 sierpnia tego samego roku został uhonorowany listem przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego, w związku z zakończeniem swojej służby wojskowej.

Awanse

W historii kariery Zbigniewa Jabłońskiego można znaleźć szereg znaczących awansów, które ilustrują jego postępy w strukturach wojskowych. Poniżej przedstawiono chronologiczny wykaz jego awansów:

• podporucznik – 1972,
• porucznik – 1975,
• kapitan – 1979,
• major – 1983,
• podpułkownik – 1987,
• pułkownik – 1989,
• generał brygady – 1993,
• generał dywizji – 2004.

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

Generał Zbigniew Jabłoński odznaczony został wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które potwierdzają jego znaczący wkład w obronność kraju oraz zasługi w promowaniu wiedzy o armii.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Odznaka pamiątkowa 5 Dywizji Pancernej – 1989 (ex officio),
• Medal „Za zasługi w krzewieniu wiedzy obronnej” od Towarzystwa Wiedzy Obronnej – 2018.

---

Oceń: Zbigniew Jabłoński (generał)

---