Antoni Kazior

Polityka i administracja

Antoni Kazior, znany również pod pseudonimami Karol oraz Mały, to postać o istotnym znaczeniu w polskiej historii. Urodził się 11 sierpnia 1909 roku w Zawierciu, skąd wywodzi się jego rodzinne pochodzenie.

Był on nie tylko działaczem komunistycznym, ale również aktywistą związkowym, co skutkowało zaangażowaniem w różnorodne inicjatywy społeczne w Polsce. Jego wkład w ruchy zawodowe oraz politykę był istotny dla rozwoju społeczeństwa w czasach, gdy kraj stawiał czoła licznych wyzwaniom.

Antoni Kazior zyskał także stopień pułkownika Wojska Polskiego, co potwierdza jego znaczenie jako lidera wojskowego oraz działacza w trudnych czasach powojennych. Zmarł 6 czerwca 1964 roku w Warszawie, pozostawiając za sobą wspomnienie o swojej działalności i wpływie na polską histirię.

Życiorys

Antoni Kazior urodził się jako syn Jana. W roku 1925 zakończył naukę w szkole podstawowej, natomiast w 1926 roku przystąpił do Związku Młodzieży Robotniczej, który przy Związku Zawodowym Robotników Przemysłu Włóknistego w Polsce działał na rzecz młodzieży. Niedługo później wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), który później przekształcił się w KZMP. 10 października 1926 roku został aresztowany w związku z oskarżeniami o udział w napadzie organizacji komunistycznej na akademię TUR w Wysokiej, jednak po przesłuchaniu zwolniono go. 31 października tego samego roku uczestniczył w okręgowej konferencji Wydziału Zawodowego ZMK, gdzie dostał zadanie prowadzenia pracy w sekcji młodocianych w Związku Włóknistym.

2 listopada 1926 roku ponownie aresztowany, a 29 października 1927 roku skazany na rok więzienia, z zaliczeniem aresztu śledczego. Dnia 11 listopada 1927 roku opuścił więzienie. Po wyjściu wstąpił do Komunistycznej Partii Polski (KPP), a także został wybrany członkiem Komitetu Dzielnicowego w Zawierciu. Angażował się w Sekcji Młodzieżowej przy Związku Zawodowym Robotników Przemysłu Włóknistego, a także w Stowarzyszeniu Młodzieży przy PPS-Lewicy oraz Stowarzyszeniu Wolnomyślicieli Polskich.

Od wiosny 1928 roku pracował jako pomocnik ślusarza w lokalnej fabryce chemicznej. Jego działalność polityczna nie przeszła nie zauważona – 25 października 1928 został aresztowany, a 8 marca 1929 roku skazany w Sosnowcu na 1,5 roku mając na uwadze odbywanie kary w Mysłowicach oraz Wronkach. 20 czerwca 1930 roku odzyskał wolność i zaczął pracować przy miejskich robotach publicznych w Zawierciu, wciąż aktywnie uczestniczył w działalności KZMP.

Pełnił rolę łącznika pomiędzy Komitetem Dzielnicowym KZMP a Komitetem Okręgowym, drukując odezwy do bezrobotnych. Niestety, za tę działalność został ponownie aresztowany 23 lutego 1931 roku i uwięziony w Mysłowicach, skąd znów wyszedł dopiero po skazaniu go na 4 lata więzienia. 4 lutego 1935 roku wyszedł na wolność i objął funkcję funkcjonariusza w Komitecie Okręgowym KPP w Zagłębiu oraz sekretarza podokręgu Zawiercie-Olkusz.

Dnia 6 maja 1937 roku trafił do obozu w Berezie Kartuskiej, gdzie przebywał niemal przez rok, aż do 15 maja 1938 roku. Po zwolnieniu wrócił do Zawiercia, lecz już 21 sierpnia 1938 roku trafił tam ponownie, tym razem do 24 sierpnia 1939 roku. W chwili wybuchu II wojny światowej, czyli 6 września 1939 roku, został internowany przez niemieckie wojska, jednak po sześciu dniach udało mu się uciec.

Po zakończeniu działań wojennych, Kazior dotarł do Lwowa, gdzie podjął pracę jako robotnik w fabryce oleju. W grudniu 1939 roku objął stanowisko dyrektora tej fabryki w Żółkwi. 20 lutego 1940 roku został aresztowany pod zarzutem nadużyć finansowych, a sąd skazał go na 2 lata w łagrze. Po układzie Sikorski-Majski uzyskał wolność i pracował jako traktorzysta w Kołchozie im. Mołotowa w obwodzie swierdłowskim.

W październiku 1943 roku został wcielony do 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, gdzie pełnił rolę oficera polityczno-wychowawczego oraz zastępcy dowódcy kompanii w pierwszym batalionie rozpoznawczym. W okresie od kwietnia do sierpnia 1944 roku był zastępcą dowódcy 1 Brygady Saperów, a po wojnie kontynuował służbę w Wojsku Polskim jako oficer zawodowy. W 1945 roku przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 roku do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1946 roku ukończył Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a także objął dowództwo nad 2 Berlińskim pułkiem piechoty. W 1947 roku uzyskał stopień podpułkownika.

Od 1961 roku pełnił funkcję oficera do zadań specjalnych w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-11-5).

Ordery i odznaczenia

Antoni Kazior został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami za swoje zasługi i osiągnięcia. Poniżej przedstawiamy listę nagród, które otrzymał w trakcie swojej działalności:

  • Order Sztandaru Pracy II klasy,
  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych (otrzymany dwukrotnie),
  • Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 16 kwietnia 1947 roku),
  • Srebrna odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (wręczona w 1960 roku).

Przypisy

  1. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 2, 20.02.1960 r., s. 2.
  2. M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 533 „za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa w Kraju”.
  3. Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze

Oceń: Antoni Kazior

★★★★★
Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:14