Zygmunt Sowiński

---

Życiorys

Zygmunt Sowiński rozpoczął swoją edukację w ośmioletnim gimnazjum humanistycznym w Częstochowie, po czym podjął studia na Politechnice Lwowskiej, gdzie kierował się ku kierunkom związanym z Wydziałem Budowy Maszyn oraz Elektrotechniką. W 1918 roku, z wielkim zapałem, wstąpił do Wojska Polskiego, biorąc czynny udział w obronie Lwowa i walcząc o niezależność Polski.

Po zakończeniu swojej służby wojskowej, 1 maja 1921 roku, osiedlił się w Zawierciu. Tam, od 1 grudnia 1921 roku, podjął pracę w fabryce Towarzystwa Akcyjnego „Zawiercie” (TAZ), gdzie pełnił funkcje inżyniera ruchu oraz kierownika elektrowni. W ciągu tych siedmiu lat pracy, Sowiński wprowadził wiele usprawnień w urządzeniach elektrycznych, dostosowując je do obowiązujących wymogów. W czerwcu 1928 roku, na mocy decyzji miasta, został dyrektorem Zakładu Elektrycznego i Wodociągowego w Zawierciu (ZEiW), który wcześniej sam współorganizował.

W trakcie swojej kadencji na fotelu dyrektora, do 1 grudnia 1934 roku, Sowiński zrealizował wiele ważnych projektów, takich jak zelektryfikowanie większości fabryk w Zawierciu oraz stworzenie zautomatyzowanej podziemnej stacji hydroforowej, która odpowiadała potrzebom rozwoju miasta. Oprócz tego był odpowiedzialny za zaprojektowanie sieci wodociągowej oraz hydrantów pożarniczych w Zawierciu. Jego działania przyniosły wymierne efekty finansowe, prowadząc do podwojenia zysków Zakładu.

W grudniu 1934 roku, objął stanowisko dyrektora w Towarzystwie Akcyjnym Fabryki Szkła w Zawierciu. Dzięki jego kompetencjom, zakład znów stanął na nogi po okresie trudności finansowych, ale w trakcie wprowadzania programu naprawczego doszło do strajku okupacyjnego, który trwał od 26 czerwca do 15 lipca 1936 roku, zakończonego dzięki mediacji władz.

W sferze politycznej był powiązany z Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem (BBWR). W 1930 roku bez przeszkód przeszedł do Sejmu III kadencji, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego komisji robót publicznych, a także brał udział w pracach różnych komisji, takich jak budżetowa i przemysłowo-handlowa.

Po raz drugi wybrano go do Sejmu IV kadencji w 1935 roku, gdzie zdobył 34 235 głosów, a w kadencji tej przewodniczył komisji przemysłu i handlu. W 1938 roku ponownie zasiadł w ławach sejmowych, teraz jako poseł V kadencji, przewodnicząc komisji inwestycyjnej oraz pełniąc rolę członka w kilku innych komisjach.

Był także inicjatorem ustawy o funduszu pracy, która powstała w 1933 roku, a jej celem było wsparcie instytucji zatrudniających bezrobotnych. W ramach działalności społecznej angażował się w różne inicjatywy, takie jak stowarzyszenia pomocowe oraz budowa nowych instytucji edukacyjnych i infrastruktury. Dzięki jego staraniom Zawiercie zyskało nowoczesne rozwiązania w zakresie wodociągów i elektryczności, co przyczyniło się do zbicia poziomu bezrobocia w mieście.

W wyniku docenienia jego zasług, 8 listopada 1934 roku władze Zawiercia zdecydowały o nadaniu imienia Zygmunta Sowińskiego nowo wybudowanemu mostowi na rzece Warcie w Zawierciu. Oprócz tego, Sowiński aktywnie uczestniczył w różnych stowarzyszeniach i strukturach społecznych, a po wybuchu II wojny światowej wrócił z Warszawy do Zawiercia, gdzie został aresztowany przez Niemców jako zakładnik.

Przymusowo pracował w jednym z hut szkła, do momentu, gdy w kwietniu 1940 roku został deportowany do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, a później w Dachau (numer obozowy 19531). Tam złączył się w obozowym ruchu oporu, gdzie prowadził wykłady na temat elektryfikacji. Jego życie zakończyło się tragicznie na tyfus, a jego ciało spoczywa na cmentarzu rzymskokatolickim w Zawierciu.

Ordery i odznaczenia

Wśród wielu wyróżnień, które zostały przyznane Zygmuntowi Sowińskiemu, znajdują się następujące odznaczenia:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 3 października 1935 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Obrony Lwowa.

Życie rodzinne

Zygmunt Sowiński był synem Leonarda, który z kolei pochodził z Łodzi, gdzie pełnił funkcję szefa działu tkalni w Zawierciu. Jego matką była Ludwika z domu Dryjskiej. Sowiński wstąpił w związek małżeński z Ireną Helman, a ceremonia miała miejsce 19 czerwca 1923 roku. Para doczekała się dwóch córek: Beaty Ludwiki, która urodziła się w 1924 roku, oraz Jadwigi, która przyszła na świat w 1926 roku.

Obecnie symboliczy grób Zygmunta Sowińskiego znajduje się na Cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.

---

Oceń: Zygmunt Sowiński

---